De kracht van het kruispunt

Door Gerrit Gielen

Wij hebben vaak de neiging te leven op de automatische piloot; alles gaat zijn gangetje en dat vinden we best. Het is wat we normaal vinden. Dan gebeurt er iets: een ziekte, een partner die wil gaan scheiden, verlies van een baan, of iets anders dat diep ingrijpt.
Ineens is alles niet langer vanzelfsprekend, niets is zeker. We worden op onszelf teruggeworpen.

De eerste reacties zijn dan meestal angst of boosheid. Eigenlijk willen we het liefst de oude situatie herstellen. Echter, de crisis trad niet voor niets op; we zijn met een reden op dit kruispunt in ons leven terecht gekomen. De oude situatie was er waarschijnlijk toch één van stilstand, van onverwezenlijkte potentie.

Het is natuurlijk niet altijd zo dramatisch. Soms voelen we innerlijk dat het tijd is voor iets nieuws; tijd is om een nieuwe stap te zetten, of een nieuwe uitdaging aan te gaan. Of misschien voelen we gewoon een leegte, voelen we dat er iets in ons is wat onvervuld blijft.

Ook dan staan we op een kruispunt.

Wat er ook speelt, op zo’n kruispunt in ons leven wil er iets nieuws geboren worden. De kracht van het kruispunt is de kracht van het nieuwe, de kracht van de toekomst.

Synchroon met de soms heftige uiterlijke gebeurtenissen staan we ook innerlijk op een kruispunt in ons leven: blijven we onszelf zien als slachtoffer en houden we vast aan het oude, of zien we deze gebeurtenis als een kans tot groei en accepteren we dat er iets nieuws geboren wil worden in ons.

Als we in de angst blijven hangen, zoeken we vaak de oplossing bij een autoritaire energie buiten ons. Dit zien we in de wereld om ons heen overal gebeuren. Zo werken de oude systemen, zoals bijvoorbeeld de traditionele religies: deze gebruiken angst om zichzelf in stand te houden. Als er een crisis is willen we zelf vaak ook het liefst geholpen worden door een “sterk iemand”. Als we in die houding blijven volharden, nemen we onbewust een verkeerde afslag op het kruispunt van ons leven.

In het volgende stuk wil ik eerst iets schrijven over het kruispunt waar de mensheid als geheel voor staat en dat ons allemaal beïnvloedt. Daarna ga ik in op de persoonlijke energieën die een rol spelen als we op een kruispunt staan. Tot slot een hoofdstukje over hoe de weg te vinden op het kruispunt.

Het collectieve kruispunt

De mensheid als geheel bevindt zich op een kruispunt. We zullen nu moeten kiezen: gaan samenwerken en in harmonie leren leven met de natuur, de aarde en de kosmos – of blijven vasthouden aan een destructieve mannelijke energie, hetgeen verschrikkelijke rampen tot gevolg zal hebben. Rampen die ons uiteindelijk zullen dwingen tot een andere manier van leven en zijn.

Iets dergelijks hebben we de vorige eeuw ook gezien. We zagen toen eerst een tijd waarin de op macht gerichte lagere mannelijke energie dominant was, wat zich uitte in verschrikkelijke dictators, zoals Hitler en Stalin, met oorlogen en verschrikkelijke vervolgingen en onderdrukking als gevolg.

Het is belangrijk om te beseffen dat de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog niet primair werden veroorzaakt door Hitler, maar omdat mensen uit angst, boosheid en onzekerheid zich vastklampten aan een leider zoals Hitler. In angstige tijden hebben de mensen de neiging een reactionaire leider te volgen die alles simplificeert.

Na de ruïnes van de tweede wereldoorlog begon er in het westen een tijd van ongekende welvaart. In de zestiger jaren ontstond er tevens een periode van spirituele opbloei: de mens wierp de ketenen af van het oude geloof en begon zijn innerlijke rijkdom te ontdekken.

Velen verwierpen het beeld van een strenge mannelijke God, van zonde, hel en verdoemenis. Het maakte plaats voor een God van onvoorwaardelijke liefde die zowel mannelijk als vrouwelijk omvat. In die tijd zijn veel zaadjes gepland die nu tot bloei beginnen te komen. De botsing tussen de oude autoritaire energie en de vernieuwende energie van de zestiger jaren komt prachtig tot uiting in de documentaire “How the beatles rocked the Kremlin.”

Ook nu zien we overal op de wereld weer reactionaire dictatoriale figuren aan de macht komen. De lagere mannelijke energie manifesteert zich weer heel sterk. Uit boosheid en angst wordt weer voor dergelijke leiders gekozen.

Die lagere mannelijke energie ontstaat als het mannelijke en vrouwelijk uit elkaar worden getrokken. De mannelijke energie voelt zich dan niet langer via de vrouwelijke energie verbonden met het universum en de medemens en gaat alles als een bedreiging zien. Het resultaat is agressief, dominant gedrag en een totaal gebrek aan empathie. Zonder een goed contact met de vrouwelijke energie ziet een man het universum niet als een plaats vol wonderen waarin zich veel kostbaars bevindt en verrijkende avonturen beleefd kunnen worden, maar als een koud en bedreigend oord vol mogelijke vijanden.

Niet alleen weerspiegelt deze energie zich in dictatoriale leiders, ook de ouderwetse mannelijke God doet weer van zich spreken. Veel mensen geloven nog steeds in een dictatoriale mannelijke God die absolute gehoorzaamheid vereist en afwijkende gedachten en gedrag niet tolereert. Er is geen verschil tussen deze God en een dictator. In feite zijn alle dictators die we zien, en gezien hebben, een afspiegeling van dit valse godsbeeld. Door in een dergelijke God te geloven schept de mensheid de wrede dictators van deze wereld.

Deze liefdeloze energie biedt geen oplossing voor de problemen waar de wereld zich nu in bevindt. Daarvoor is een zuivere spiritualiteit nodig, die de verbinding met het vrouwelijke herstelt. De mensheid als geheel bevindt zich dus op een kruispunt: terugvallen op de oude lagere mannelijke energie met zijn schijnoplossingen, of kiezen voor het nieuwe: de scheppingskracht die geboren wordt uit het samengaan van de hogere mannelijke en vrouwelijke energie. De persoonlijke kruispunten waar we individueel voor staan in ons leven hebben vaak een vergelijkbaar karakter.

Het persoonlijke kruispunt

Het grote collectieve kruispunt weerspiegelt zich in al onze persoonlijke kruispunten.

In het menselijk bewustzijn zit een diep mechanisme ingebed: zodra we angstig worden steun zoeken bij de lagere mannelijke energie. Deze vraagt daarvoor altijd een prijs: bijvoorbeeld het inleveren van onze persoonlijke vrijheid, onze persoonlijke ontplooiing of – in het ergste geval – onze menselijkheid. Een keuze voor de lagere mannelijke energie betekent uiteindelijk een keuze tegen de vrouwelijke energie.

Voortdurend moeten we keuzes maken waarbij we moeten kiezen voor oude starre patronen of het loslaten van die oude patronen. Kiezen we uit angst of boosheid voor die oude patronen dan stagneert onze groei. We kruipen dan terug in de schulp waaruit onze ziel tevoorschijn wil komen; de rups is soms bang om een vlinder te worden.

Het oude patroon heeft altijd te maken met de oude lagere mannelijke energie. Dit is een energie die macht wil uitoefenen, een energie die de mens niet vrijlaat in zijn denken en handelen. Het is een energie die de mens wijsmaakt dat hij/zij zonder hem niet kan overleven. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de kerk van vroeger. Een mens werd toen van kinds af aan zo vol gepropt met angst en ideologie dat uittreden uit de kerk psychologisch gezien vrijwel onmogelijk was. Die kerk zelf had niets met spiritualiteit te maken maar is louter een organisatie die er op gericht is zichzelf en de bestaande, op angst gebaseerde orde te handhaven.

Op ieder kruispunt waarop je als mens staat is op een dieper nivo de keuze altijd: meegaan met de oude, op angst en macht gebaseerde structuren, of kiezen voor spiritualiteit.
Kiezen voor spiritualiteit is kiezen voor je eigen pad, de groei van je eigen bewustzijn. Het is de weg van het licht; jouw eigen innerlijke licht. Het is ook de collectieve weg die de mens gaat van duisternis naar licht, van angst naar liefde.

Een kruispunt kan van alles zijn. Hoe ga je om met een ziekte, of met een moeilijk kind? Stap je uit je baan of huwelijk? Wat de uiterlijke omstandigheden ook zijn, innerlijk is er sprake van een crisis waar je voortdurend mee bezig bent en vaak ook van wakker ligt.

Als je op een kruispunt staat in je leven zijn er diverse krachten werkzaam.

– Oude structuren

Het loslaten van oude structuren is vaak heel moeilijk omdat ze soms zo diep verinnerlijkt zijn dat je jezelf er mee bent gaan identificeren. Als je gelooft dat je iets bént is dat heel moeilijk om te veranderen. Je kunt bijvoorbeeld een bepaald beeld van jezelf hebben als vrouw, waarvan je denkt dat het ‘nu eenmaal zo is’. Alleen dat vrouwbeeld is in wezen het beeld wat  je is aangereikt vanuit de maatschappij, je ouders etc. Door je helemaal met dat beeld te identificeren onderdruk je bijvoorbeeld de man in jezelf, het kind, de oudere etc. Je gaat de werkelijkheid om je heen bekijken door de bril van wie je denkt te (moeten) zijn als vrouw, waardoor je bijvoorbeeld mannen en kinderen als heel andere wezens dan jezelf ziet. Die bril afzetten is dan bijna onmogelijk omdat je denkt dat je die bril bent.

– Angst

Angst kan reëel zijn; als we op het punt staan iets te doen wat ons in problemen brengt, worden we vaak gewaarschuwd door een angstig voorgevoel. Vaker is angst echter een slechte raadgever. Achter de angst zit dan een oude onderdrukkende energie die ons in het gareel wil houden, de persoonlijke groei en ontplooiing wil belemmeren: als jij niet doet wat wij willen, als jij niet denkt wat wij willen, dan ben jij slecht en gaat het mis met jou. Dat is er eeuwenlang ingeprent.
De menselijke ziel is weinig welkom in de menselijke samenleving. Angst is het middel wat gebruikt wordt om de ontplooiing van die ziel te voorkomen. En wij zitten allemaal opgescheept met die angsten, vaak hebben we ze via onze ouders verinnerlijkt.

– De ziel

De ziel – het goddelijke in de mens – probeert altijd de mens te bevrijden uit het hokje van de angst en de bestaande structuren waarin hij zichzelf opgesloten heeft.
De ziel streeft er altijd naar de mens tijdens zijn leven een spirituele reis te laten maken, een reis van bewustwording en zelfontdekking. Die reis roept angst op, weerstand. Ze daagt ons namelijk uit om het oude bekende los te laten; ze vraagt je om los te laten wat je denkt te zijn.
Een kruispunt is een moment waarop de ziel een mens probeert aan te zetten tot een (innerlijke) reis. We voelen dan de impuls van de ziel, het diepe verlangen, en tegelijkertijd de angst, de weerstand. Wat gebeurt er als we deze impuls volgen, als we het oude loslaten? Gaat er dan niet van alles mis? Hoe kunnen we onszelf loslaten?
De impuls van de ziel activeert al onze angsten. Al die oude structuren en energieën die ons in  hun greep houden worden geactiveerd; opgeschrikt door het licht van de ziel, dat ineens naar binnen straalt. Verwoed proberen ze ons dan vast te houden.
Op een kruispunt ontstaat er altijd een identiteitscrisis. We ontdekken dat we niet zijn wie we denken te zijn. Maar wie zijn we dan wel?

– Krachten van het licht

Als we op een kruispunt in het leven staan is er altijd hulp. De zielsimpuls die zich van binnenuit doet voelen wordt altijd ondersteund door signalen en scheppingen van liefdevolle krachten die ons omringen. Dit kan van alles zijn; ons oog kan vallen op een bijzonder en inspirerend boek, we horen ineens een mooi en inspirerend lied, of we voelen een liefdevolle gids bij ons die zegt: toe maar. Ook kunnen er ineens nieuwe mensen op ons pad verschijnen, mensen die iets bijzonders uitstralen en de stap al gezet hebben waar wij zo mee worstelen.

Van alle krachten van het licht is de aarde zelf de belangrijkste. Het is de energie van de aarde zelf die ons voordurend helpt bij het vinden van onze weg en onze plaats in de wereld, die ons graag wil helpen bij onze groei. We voelen deze energie het beste als we buiten in de natuur zijn.

– De levensstroom van het universum zelf

De impuls van de ziel is op een diep nivo in harmonie met de scheppende levensstroom van het universum zelf. Door het volgen van onze ziel gaan we merken dat ineens alles begint te kloppen. We zijn niet langer in gevecht met de wereld om ons heen. We gaan beseffen dat we deel uit maken van een grotere harmonie. De strijd tussen ons en de wereld, het gevecht om te overleven verdwijnt. Het is een beetje alsof we wakker worden uit een droom. We droomden dat we omringd werden door een vijandige wereld die ons voortdurend bedreigd, waar we tegen moeten vechten – we worden wakker in een wereld die harmonisch is met ons diepere zelf. We voelen dat we omringd worden door liefde.

Kortom: op het diepste nivo is kiezen voor onszelf kiezen voor harmonie met het universum.
Door op dat nivo te kiezen voor jezelf lever je de grootst mogelijke bijdrage aan het ontstaan van vrede en harmonie op aarde.

De juiste weg inslaan

Hoe vinden we op een kruispunt in ons leven de juiste weg?
Stap één is: word je bewust van je angst. Vanuit angst wil je altijd veiligheid opzoeken en veiligheid zie je in het verleden; het verleden is immers bekend. Alleen, het nieuwe wat geboren wil worden ligt niet in het verleden, maar in de toekomst. Angst is dus niet behulpzaam, het houdt je weg bij wat geboren wil worden.

Stap twee: wees bereid jezelf los te laten; alleen dan is er groei mogelijk, alleen dan kun je aan de innerlijke reis beginnen.

Kijk eerlijk naar je angsten. Angsten vertellen je meestal dat het probleem buiten je ligt (bij de situatie, bij de ander) en trekken je bewustzijn daar naar toe. De angst zelf is meestal het probleem. Ga naar je angst toe en kijk die aan, zie een heel bang mensje in jezelf; een kind misschien. Wees liefdevol bij dat kind aanwezig en troost het. Besef dat dit kind niet jouw baas is. Misschien ligt de bron van je angsten bij je ouders, zijn het doorgegeven angsten. Zie dan je ouders voor je als kinderen, wees de leraar van die kinderen, troost ze, schenk ze vertrouwen en wijsheid.

Als jij je zo over je angst hebt ontfermd, visualiseer dan eens in alle rust alle mogelijke wegen vanaf het kruispunt. Maak desnoods een tekening en geef ieder pad een naam. Noem ook één pad “de onbekende weg.” Dit is belangrijk: er kunnen altijd dingen gebeuren die je niet voorziet, stel je open voor verrassingen.

Vraag je dan eens af welke weg het meeste angst op roept. Stel je nu eens voor dat je op één van die paden een wieg ziet staan. In die wieg ligt een kind. Dit kind is een symbool voor het nieuwe ik dat in jou geboren wil worden. Het is mogelijk, waarschijnlijk zelfs, dat het pad van de angst ook het pad is waar de wieg van het kind staat dat geboren wil worden. Hoe dan ook, het pad waar je de wieg ziet staan is het juiste pad; het pad waar het universum jou naar toe wil leiden. Voel eens de energie van het kind in de wieg; voel wat dit kind jou brengen gaat.
Stel je nu eens voor dat je deze weg inslaat, maar je bent nu niet alleen. Visualiseer de krachten die je helpen.

Het idee dat we alleen en verlaten zijn is vaak een grote belemmering bij het inslaan van het juiste pad. Denk in de eerste plaats aan de aarde die altijd bij ons is: zie haar in gedachten maar staan bij de wieg van het kind, wachtend op jou. Voel ook liefdevolle gidsen om je heen. En voel daarbij de grote kosmische levensstroom, die zo los staat van de angstige energie van de menselijke samenleving. Kijk ‘s nachts eens omhoog naar de hemel, zie de sterren, voel hun levensritme, voel je verbondenheid met hen. Jij hoort bij hen; je bent hier maar tijdelijk. Daar hoor je thuis. Door je af te stemmen op hen wordt het gaan van de juiste weg, het maken van de juiste keuze op het kruispunt, ineens iets heel vanzelfsprekends.

Tot slot: er is geen verkeerde keuze

Uiteindelijk is er geen verkeerde keuze: de ervaring op ieder pad is uniek en heeft waarde. Alleen, op sommige paden straalt je licht krachtiger dan op andere paden. Als je niet voor dit pad kiest, maak je geen zorgen: er zullen altijd nieuwe kansen en mogelijkheden komen. Het universum is oneindig geduldig, en oneindig creatief in het creëren van nieuwe paden voor jou. Het universum zal je nooit veroordelen, maar altijd onvoorwaardelijk liefhebben. Er is liefde voor iedereen.

Soms is de angst om ineens stralend in het leven te gaan staan te groot, en doe je het liever in kleine stapjes. Ook dat is mogelijk. Neem jezelf dat niet kwalijk. Wees ook dan liefdevol naar jezelf.

Welk pad je ook kiest op een kruispunt, als je jezelf niet veroordeelt maar lief hebt, zul je altijd gaan stralen op je pad en anderen aanraken met je licht.

© Gerrit Gielen