Pamela Kribbe channelt Jeshua
Lieve mensen, ik groet jullie allen vandaag.
Op deze mooie dag hebben jullie verhalen met elkaar gedeeld en zo jezelf een stukje lichter gemaakt. Een deel van de bagage die je meesleept vanuit het verleden heb je losgelaten. Het getuigt van moed, hoop en optimisme om zo in vertrouwen vanuit je hart te delen met anderen die je niet of nog nauwelijks kent. Het laat zien dat jullie verbonden zijn op een dieper niveau. Op dit niveau, dat van de ziel, word je geleid door een verlangen, een drijfveer om in dit leven, hier en nu, in jezelf vrij te maken wat lang versluierd is geweest, lang verborgen of weggedrukt. Heel diep is het verlangen in je ziel om weer echt te leven: in vrijheid en verbondenheid met anderen. Dit verlangen brengt jullie nu samen en zorgt ervoor dat je jezelf vrijelijk geeft en deelt met anderen. Wat anderen denken of vinden, dat maakt je niet zoveel meer uit. Je gaat echt voor je eigen weg, voor je eigen vrijheid: dat is heel mooi, en dat is wat mensen nodig hebben in deze tijd, wat ze ook nodig hebben van elkaar: eerlijkheid, openheid, begrip, een luisterend oor.
Want je ziet wat er gebeurt als mensen open naar elkaar luisteren: dan wordt degene die vertelt vanzelf zichtbaar in heel haar of zijn schoonheid, kracht, moed en helderheid. Dat is wat er gebeurt als mensen open naar elkaar luisteren. Dat is toch een mooi geschenk om elkaar te geven! Daarvoor hoef je niet perfect te zijn, niet volledig in balans. Daarvoor hoef je niet alle rommel te hebben opgeruimd. Je mag gewoon mens zijn onder elkaar. Houd die gedachte vast, ook en vooral als je met jezelf bent. Wanneer je jezelf onderwerpt aan strenge oordelen, aan zelfkritiek, wanneer je het gevoel hebt dat je faalt, dat het niet goed gaat in je leven, dat er iets mislukt, dat je iets niet goed doet: herinner je dan de kracht van het open bij elkaar zijn. Omhul jezelf dan met de warmte en het begrip zoals je die hier vandaag onder elkaar bent tegengekomen. Dat is waar wij naar toe gaan in de nieuwe tijd: elkaars handen vasthouden, ook al zijn we ten dele innerlijk gebroken, ook al is er verdriet en pijn in je hart. Maar juist pijn, verdriet en lijden kunnen een weg banen, een ruimte creëren in je hart, een openheid waarin je de verbinding met anderen aangaat op een echt liefdevolle manier. Op die plek, in die ruimte, leeft God, leeft het Zijn, leeft Dat wat alles verbindt. Waar dat stroomt, is er vrede en harmonie. Herinner je die plek wanneer je in nood bent, in angst of in pijn. Want die plek is er altijd voor jou.
Er is geen God die oordeelt, er zijn alleen mensen die oordelen vanuit angst, onwetendheid, zelftwijfel. Laat het oordeel los, dan wordt het leven vanzelf een stuk lichter, liever en vrediger. De oude energie van het oordeel heeft zich vaak voorgedaan als iets goeds; alsof het goed zou zijn om streng, gedisciplineerd, ernstig naar het leven te kijken; alsof alleen dan het beste in de mens naar boven wordt gehaald. We zien nu, in deze tijd, een omslag naar een heel andere manier van denken. Niet door strengheid, door een krachtige moraal of een sterk zwart-wit-denken haal je het beste in mensen naar voren. Nee, juist door te geloven in de eigen natuur van mensen: dat die al goed is zoals ze is. Dat die vrij mag opbloeien. Dit is een heel andere zienswijze. Die getuigt van geloof in het leven zelf, in het vloeiende, stromende leven, in het gevoelsleven. Dat betekent meteen ook een eerherstel voor de vrouwelijke energie in de schepping. Jullie zijn allen bezig om die oude, oordelende energie, die overwegend mannelijk van aard was, los te laten, en in zachtheid en mildheid naar jezelf te kijken.
Ga nu in gedachten met me mee, en zie jezelf voor een brug staan… Aan de andere kant van die brug staat iemand van het andere geslacht. Die iemand is ofwel je partner, je levenspartner, ofwel je innerlijke man of vrouw. Kijk maar wie zich spontaan aandient. Jij staat aan de voet van de brug en die ander staat aan de andere kant. Nu ga je langzaam die brug op … je gaat naar elkaar toe… je kijkt of er een verbinding mogelijk is. Neem de persoon die voor jou op dit moment het belangrijkste voelt als degene die aan de andere kant staat. Kijk eens hoe het voelt om die brug op te gaan. Voel je daar een bepaalde weerstand bij, voorzichtigheid misschien? Of loop je juist heel snel die brug op? Hoe is je pas, je tred? Hoe is je gevoel erbij? Kijk nu ook eens naar de ander: hoe beweegt die zich? Voel je toenadering, of voel je juist afstandelijkheid? Is er iets wat jullie uit elkaar houdt? Kijk nu zacht en zonder oordelen naar wat er eventueel tussen jullie staat. Kijk dan of het mogelijk is dat jullie elkaar in het midden van de brug treffen, elkaar ontmoeten. Hebben jullie oogcontact? Houden jullie elkaars handen vast?
Kijk maar wat er spontaan in je opkomt. Wat zou jij die ander graag willen geven? Welke kwaliteit zou jij die ander graag willen geven? Geef dan die kwaliteit! En kijk eens of hij of zij dat in ontvangst kan nemen. Hoe wordt jouw geschenk ontvangen?Wordt het echt ontvangen? Kijk eens wat dat met je doet.
Draai de vraag nu om. Kijk wat de ander jou wil geven: wat jij van de ander ontvangt. En kijk eens of dat goed voelt: of je het kunt ontvangen, en of je het wil ontvangen. Kijk nu ook of de stroom van geven en ontvangen in balans is. Is er evenwicht in het geven en ontvangen. Laat dat gewoon aan je innerlijk oog voorbijtrekken, zonder in te grijpen of te oordelen. Realiseer je dat jij als ziel man noch vrouw bent. Dat je beiden omvat. Beide energieën draag je in je. Bekijk de ontmoeting op de brug ook eens van een afstandje… zonder dat jij een van die personen bent. Hoe ziet dat beeld er uit? Wat hebben die mensen op de brug nodig zodat de communicatie vloeiender verloopt, zodat ze allebei gelukkiger worden? Hebben ze het nodig om dichter bij elkaar te zijn? Of is het juist goed als ze wat meer afstand nemen? Bedank dan jezelf en de ander dat je beiden die brug bent opgegaan.
Jullie allen dragen pijn mee uit het verleden, waardoor het soms moeilijk is open en in vertrouwen een relatie met een ander aan te gaan. Het kost vaak tijd om elkaar werkelijk op een diep niveau te begrijpen. In mannen is het zo, of beter gezegd in de mannelijke energie is het zo, dat de pijn van het verleden heeft geleid tot wat je bindingsangst zou kunnen noemen. Je verbinden is in essentie een vrouwelijke energie. Je verbinden met een ander, gevoelsmatig versmelten, openstaan, delen, is een vrouwelijke kwaliteit. En in mannen kan er een afsluiting zijn voor die vrouwelijke kwaliteit. Die uit zich in moeite om zich emotioneel te verbinden met een vrouw of een ander, maar vaak ook met het eigen gevoel. Er is dan moeite om je gevoel te laten stromen, om op die stroom te vertrouwen en van daaruit te gaan leven. Als je die stroom niet vertrouwt en van daaruit leeft, leidt dat er uiteindelijk toe dat je innerlijk een beetje dood gaat. Dat je een bepaalde inspiratie mist of een gevoel van emotionele verbondenheid. Je kunt wel heel lang leven vanuit het mentale, het verstand en vanuit wilskracht, maar uiteindelijk leef je om te voelen, om werkelijk te ervaren, het leven zelf te ervaren. Dat geeft zin en vervulling. Hier ligt de kern van de mannelijke wond. Deze wond kan ten dele ook in vrouwen aanwezig zijn. Jullie hebben immers beide energieën in je, en die zijn in iedereen op een eigen manier verdeeld.
Er is ook een vrouwelijke wond, een wond in de vrouwelijke energie. Die zou je kunnen omschrijven als verlatingsangst. In vrouwen is vaak eerder een verbinding aanwezig met het gevoel, de emoties, het stromende; tegelijk kan er een wezenlijk houvast ontbreken dat een vrouw krachtig in zichzelf maakt, haar vaste grond onder de voeten geeft. Vrouwen is zo vaak ingeprent dat zij minderwaardig zijn, niet voldoen aan de mannelijke standaarden, dat zij tweederangs burgers zijn, dat hun emotionaliteit eigenlijk niet zo’n beste eigenschap is en te maken heeft met irrationaliteit, hysterie. Het niet serieus nemen van de vrouwelijke energie heeft ertoe geleid dat vrouwen gemakkelijk gevoelens van onwaardigheid met zich mee dragen, waardoor ze het moeilijk vinden echt onafhankelijk en zelfbewust op te treden en goed voor zichzelf te zorgen. Er is dan een grote dienstbaarheid en zorgzaamheid in vrouwen, die echter niet voortkomt uit een eigen keuze, uit een eigen gevoel, maar uit een verplichting zich onderdanig, dienstbaar, gevend, zorgend op te moeten stellen.
Verlatingsangst heeft vaak te maken met angst voor de eigen kracht. Je hebt dan het gevoel afhankelijk te zijn van iemand anders die jij op de een of andere manier groter of sterker acht dan jijzelf. Die eigenschappen – groot en sterk – projecteert een vrouw dan vaak op een man. De vrouw kan dan heel bang zijn de verbinding met zo’n man te verliezen, met iemand die ze als krachtiger beschouwt, als de leider. Maar het is juist de taak of de opdracht van vrouwen in deze tijd om hun eigen kracht serieus te nemen: hun eigen vrouwelijke kracht, de waarde daarvan. En ook dat zij, wanneer zij zich verbinden met anderen, de vrouwelijke kwaliteit van het verbinden ervaren: en vanuit het besef van die kwaliteit heel goed hun grenzen weten te bewaren en voor zichzelf leren opkomen. Een man en een vrouw die in balans zijn, die zich bewust zijn van hun eigen pijn, hun eigen verleden, kunnen elkaar helpen. Een vrouw kan een man helpen meer in zijn gevoel te komen. Een man kan een vrouw helpen meer te vertrouwen op haar eigen kracht, haar onafhankelijkheid, haar capaciteiten. Zo kunnen ze elkaar helen. Dat wordt mogelijk als je de dimensie van de ziel toelaat in je leven.
Dat was het begin en het is ook het einde van mijn verhaal. Verwelkom de ziel in je leven. Wat is de ziel? Dat is niet te bevatten in menselijke taal. Het is een realiteit, een stroom. Je kunt zeggen dat je via de vrouwelijke energie toegang vindt tot je ziel, omdat de ziel het duidelijkst spreekt via je gevoel, je intuïtie, je hart. In deze tijd waarin de vrouwelijke energie weer opleeft, zie je daarom ook een toename van contact met de ziel. Vaak is dat een hernieuwd contact. Dit is een zeer krachtig gegeven dat voor veel verandering in jullie wereld zorgt
Ik wil afsluiten met jullie te bedanken voor jullie bijdrage in dit proces. Jullie doen dat vrijwillig, het is jullie eigen keuze. Je ziel heeft besloten dit proces aan te gaan voordat je in dit lichaam op aarde werd geboren Maar toch ben jij de mens die dit gestalte geeft, die door alle emoties gaat die daarbij aan bod komen, die het werkelijk doet en neerzet. En dat is moedig en eerbiedwaardig.
Ik groet jullie allen. Voel Mijn Aanwezigheid. Dank je wel.
© Pamela kribbe
Tekstredactie: Ben van den Broek
Een mens hoeft toch niet koste wat kost een partner te hebben? Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet die mij niet wilde misbruiken en beroven. Laat mij maar fijn alleen zijn.
Wat niet is, kan nog komen haha !