Pamela Kribbe channelt de Aarde
Lieve mensen,
ik ben de stem van de aarde en spreek tot jullie vanuit het hart van de winter. Die brengt kou en duisternis. Daardoor associëren jullie hem met iets slechts, met het terugtrekken van licht en leven. Maar in kou en duisternis schuilt ook een kracht, een geschenk voor ieder van jullie. De natuur weet dit en gaat moeiteloos mee in het ritme van de seizoenen, ze heeft er geen oordeel over, en plukt de vruchten van alle bewegingen.
Denk eens aan een donkere nacht waarin de maan helder schijnt en het landschap in zachte contouren oplicht. Dat voelt geheimzinnig aan, het donker brengt een mysterie voort. Het licht van de maan is niet zo schel als dat van de zon, en daardoor belicht het andere dingen. Voel het hart van de winter. Voel de kracht van duisternis en het jezelf terugtrekken tot op de essentie van wat is; de levenskracht van planten en bomen trekt zich terug in de wortels. Kijk eens waar in je lichaam voor jouw gevoel je wortels zitten. Maak jezelf klein, geconcentreerd, zak met je adem terug in je bekken en voel hoeveel je mag loslaten. Dat is waar de winter je mee wil helpen. Ga naar de kern van je levenskracht, naar dat punt in je lichaam waar voor jouw gevoel je levenskracht door wordt gedragen, en voel het vuur binnen in dat deel van je lichaam. Misschien is het je buik, je bekken of zijn het je benen en voeten. Er is een levend vuur binnen in jullie, net zoals dat het geval is bij alle andere levende wezens. Wanneer het zich terugtrekt op zichzelf en een vlammetje wordt, wordt de kracht ervan niet minder, die concentreert zich juist.
Laat de buitenwereld even los! Concentreer je op je innerlijke kern en ontvang wat de winter jou te geven heeft. Als aards wezen maak je deel uit van de seizoenen. Open je hart en geest voor het levende vuur in jezelf, maak er contact mee. Zie het maar voor je als een vlam of een klein vuurtje, en voel hoe jij je warmt aan dat licht, terwijl de buitenwereld zich even terugtrekt. Jij bent hier alleen met jezelf. Voel eens hoe heerlijk dat aanvoelt, de intimiteit van het rustig en dicht bij jezelf zijn. Je hoeft even niets meer. Dat is de bedoeling van het winterseizoen. Je hoeft je krachten even niet naar buiten toe te investeren in groeien, bloeien, of nieuwe dingen op poten zetten. Je mag alles loslaten. In die schijnbare stilte en leegte van niets doen, krijgt het nieuwe een kans om door te dringen tot je bewustzijn, want dat wat het nieuwe – nieuwe mogelijkheden, nieuw bewustzijn – meestal van jullie weghoudt, is je alledaagse bewustzijn; dat zit vol met gedachten, emoties en angsten die je in het verleden hebt opgebouwd. Pas wanneer je die ballast uit het verleden loslaat, krijg je oog voor het nieuwe, sta je open voor nieuwe mogelijkheden. De winter helpt je hierbij. Laat los! Kijk naar wat de dieren doen in de winter. Velen trekken zich zo diep terug dat ze in winterslaap gaan en hun lichaam min of meer toevertrouwen aan mij, de aarde. Hun geest is vrij om andere, etherische, buiten het fysieke liggende sferen te verkennen. Dat mag jouw geest ook doen: vrij zijn en andere mogelijkheden verkennen. Dat kan alleen als je in jezelf de ruimte schept om er gewoon te zijn met jezelf, niets te doen, je gedachten te laten stromen en je gevoelens te laten opkomen. Stel je voor dat je bij dat licht, die kern van levenskracht in jezelf zit … laat het vuur van die kern door je heen stromen, maak er contact mee. Wat wil dit vuur jou vertellen? Wat wil zich vanuit je diepste kern blootgeven?
Je vuur wil jou ergens toe uitnodigen. Probeer je geest zo leeg mogelijk te houden, want waartoe het vuur jou wil uitnodigen, is iets nieuws, en komt niet voort uit het oude, het verleden. Misschien vormt zich binnen in je een beeld, misschien is er een gevoel of een enkel woord. Of misschien voel je nu even niets, en is het eenvoudigweg fijn om de stroom, de warme gloed van je diepste kern te ervaren. Voel dan ook dat die diepste kern er altijd is. De seizoenen bewegen zich daar omheen, zowel letterlijk, de fysieke seizoenen, als symbolisch: de seizoenen in je leven van groei en bloei, van je manifesteren en je dan weer terugtrekken, van integreren en in je opnemen. Die kern die je bent, is in alles aanwezig. Nu is het de tijd voor integratie. Voel het contact met mij, met mijn kern in het centrum van de aarde. Voel hoe wij samenwerken en samen staan in dit proces. Voel hoe ik jou verwarm en vasthoud, ik wil jou dragen. Durf je juist in deze tijd over te geven aan leegte, aan niets doen. Het is tegenstrijdig dat juist rondom de tijd van kerst en van oud en nieuw, vanuit de maatschappij zoveel activiteiten op touw worden gezet. Wanneer feesten, samenzijn, familieverplichtingen voortkomen uit een spelend hart, dan is het goed en fijn, maar wanneer er een morele druk, een sociale verplichting op ligt – en dat is vaak het geval – dan houdt het mensen af van die weg naar binnen gaan, van verstillen en teruggaan tot op de kern waar ieder zo wezenlijk behoefte aan heeft.
In jullie maatschappij is er angst voor leegte, voor niets doen. Dat wordt gezien als niet productief, als niet nuttig, soms zelfs als een teken van verval. Er is zoveel angst voor de dood; dat heeft precies hiermee te maken, want in de winter sterft er veel om nieuw leven geboren te laten worden. Dit is waar de mens vanuit zijn neiging tot controle vaak niet voor open kan staan. Zo snijdt de mens zich af van de productieve krachten van de winter, zo probeert hij de leegte, de vruchtbare dood uit de weg te gaan en te overschreeuwen. Laat je daardoor niet van de wijs brengen. Zoek het licht in jezelf op, juist nu. Wees niet bang om verplichtingen die jou bezwaren van je af te werpen. Volg je eigen authentieke weg. Dat is wat de mensheid echt nodig heeft: mensen die alle seizoenen van het leven ten volle durven te leven, te beleven en uit te dragen, die zich niet schamen voor de donkere kanten, die wijs zijn en weten dat het nieuwe zich pas werkelijk kan manifesteren als je door een periode van afscheid nemen en leegte heen bent durven gaan. Jullie zijn krachtig, jullie zijn voorbeelden, jullie zoeken naar een nieuwe weg in het leven op aarde. Wat jullie daarin zelf bereiken, stralen jullie vaak zonder woorden uit, naar anderen en naar de collectieve sfeer van het menselijk denken. Ik wil jullie daarom bemoedigen en prijzen. Ik houd van jullie. Voel mijn warmte en liefde. Wij zijn partners op deze weg.
Neem nu, enkele dagen voor de zonnewende waarin de winter officieel ten einde komt, waarin de donkerste dag plaatsvindt en het licht langzaam weer toeneemt, de vruchten van de winter mee.
Voel je voeten stevig op de aarde staan. Je bent hier zo welkom!
Dankjewel voor je aanwezigheid hier vandaag.
© Pamela Kribbe
Tekstredactie: Ben van den Broek
