Pamela Kribbe channelt Jeshua

Audio

Lieve mensen,

Ik ben Jeshua, jullie broer en gelijkgestemde. Ik ben hier met een overvloed aan liefde. Ik haak aan op de liefde in jullie hart. Die is ontwaakt. Je bent wakker geworden in deze realiteit, terwijl je híer bent en leeft op aarde. Dat is heel bijzonder.

Je kunt levens lang op aarde zijn zonder echt innerlijk te ontwaken doordat je opgeslokt wordt door overleven, strijd leveren. Heel veel levens die je als ziel op aarde leidt, zeker in de beginfase van je ontwikkeling hier, staan in het teken van wennen aan de aardse realiteit, kennismaken met de energie op aarde, met de tegengestelde energieën van angst en vreugde, licht en donker; kennismaken met emoties, emotionaliteit in de diepste zin. Schakeringen van licht en donker bewegen je gemoed, bewegen jou als voelend, levend wezen. Dat is heel intens voor een ziel die dat vanuit de meer gelijkmatige hemelse sferen niet kent.

Het leven als mens op aarde is heel intens. Het vergt dan ook veel tijd en levenservaring om op aarde ruimte te krijgen en bewustzijn te ontwikkelen. Ik doel daarmee op ruimte om de emoties heen, een centrum , een ‘ik’ dat werkelijk vrij is. Niet louter een speelbal van de vele emoties, stemmingen, en gedachten,  maar een wérkelijk ik, verbonden met de ziel. Een aards mens hoeft niet verbonden te zijn met de ziel. Je kunt leven zonder die verbinding; je blijft dan onbewust en bent als mens vooral bezig ervaring op te doen met het leven hier. Jullie zijn anders in die zin dat je een heel duidelijke behoefte ervaart om je ziel te voelen, om ermee in verbinding te staan en van daaruit te leven.

In deze fase op aarde is het daar nu ook de tijd voor. Het is nodig dat het licht van binnenuit in mensen ontstoken wordt. Dat mensen wakker worden en de ziel, de eeuwige vonk in hen, gaan ontvangen in hun dagelijkse leven, daardoor letterlijk bezield raken.

Voel eens wat dat betekent voor jóu. Heb je ooit in je leven duidelijk gevoeld dat jouw ziel je nabij was? Dat er een innerlijk weten was of een zachte stroom van liefde en bemoediging? Een stilte wellicht, waarin je heel duidelijk besefte: er is iets wat mij steunt of helpt? Er is iets wat groter is dan mijn denken en mijn emoties, en dit grotere voelt goed: ik kan erop vertrouwen?

Die stem die je hoort, is de stem van de liefde. Niet een emotionele liefde, maar een wetende, wijze liefde. Jullie hebben allemaal wel eens momenten in je leven gehad, waarin je dit voelde: toen je in nood was of toen je voor een belangrijke beslissing stond. Roep zo’n moment weer even in je op. Herinner je weer dat er een weten was, een geruststelling om je heen, terwijl je met je aardse verstand geen idee had wat er ging gebeuren. In dat stille weten woont je ziel, en die wil diep indalen in jou.

Jullie worden – de mensheid in haar geheel – geteisterd door je verstand! Het verstand is een waardevol instrument, maar het heeft leiding nodig. Jullie zijn dat vergeten. Jullie zien het verstand als een autonome radar, waarmee je het leven tegemoet kunt treden. Maar dat werkt niet. In deze tijd waarin het nodig is dat de roep van de ziel wordt gehoord, worden jullie belemmerd door twee obstakels: het eerste is angst, en het tweede is je hoofd: de identificatie met het denken, het organiseren en ordenen van je leven. Over deze twee obstakels wil ik het nu hebben.  

Het eerste obstakel is angst. Angst leeft in jullie allen. Voel het maar eens! Voel hoe vaak je gespannen bent, onrustig, aan het piekeren over kwesties in je leven. Dit is een bepaalde toon zou je kunnen zeggen, een vibratie waar je dan in zit. Angst en denken gaan vaak samen: het denken wordt dan druk, onrustig en zorgelijk. Maar de grondtoon is angst. Angst is er in vele vormen en gedaantes. Ik sprak eerder al over angst die er is als je in een overlevingsstand staat, als het leven een strijd is. Maar jullie hebben nu ook te maken met een andere angst. Dat is dat je je gaat losmaken van het oude, van de traditionele manier van denken en doen, en dat je werkelijk een ík wordt. Een ‘ik’ verbonden met je eigen ziel.

Dat vraagt om ruimte innemen. Ruimte creëren voor jezelf. Eén van de dingen die jullie het meest angst inboezemt, is om groter te zijn en ruimte in te nemen. Dit is je afgeleerd, omdat heel veel opvoedingsidealen gericht zijn op je leren aanpassen, meedoen met de rest. Er is weliswaar steeds meer nadruk op individuele vrijheid en originaliteit komen te liggen, maar de behoefte om je aan te passen is in de meeste mensen nog heel sterk aanwezig. Je eigen ‘ik’, jezelf  laten zijn die jíj bent met je natuurlijke impulsen, jóuw verlangens, jóuw talenten: dat gaat niet vanzelf.

In de sociale omgang met elkaar –  in het werk, op school, in het maatschappelijke veld – is er een soort stroperige dwang om je achter een masker te verschuilen, om mee te doen, niet op te vallen, om niet tegen de grote gemene deler in te gaan. Er is angst om op te vallen en dus ook om je uit te spreken, jouw waarheid uit te drukken. De overgang van ego naar hart betekent dat je die angst geleidelijk aan loslaat. Vaak wil je dit ook, omdat je voelt dat leven in angst, in aanpassing en met allerlei dwanggedachten, je ongelukkig maakt en klein houdt. Jullie willen leven vanuit vreugde en hartstocht, je creativiteit laten zien. Dat kan alleen als je je niet meer aanpast. Als je werkelijk voelt wat jou raakt, wat jou aanraakt en waarvoor jij hier bent.

Ik vraag je om dat nú te ervaren in jezelf. Stel je voor dat er zich in je buik een vlam of een fakkel bevindt. Stel je het element vuur voor in je buik, op wat voor manier dan ook. In het element vuur zit leven, warmte, licht, maar ook hartstocht, passie en aarding. Het vuur in jou wil stralen op een geaarde manier. Laat je bewustzijn indalen in je buik en verwelkom het vuur in jezelf, het creatieve vuur dat in verbinding staat met jouw unieke ziel. Je bent bijzonder. Ieder mens heeft bijzondere gaven, een unieke trilling. Je vindt alleen dan vervulling en geluk in je leven als die trilling hoorbaar mag zijn, zichtbaar mag worden, als je hem niet hoeft te verstoppen.

Kijk of voel eens of je bij dat vuur in je buik een beeld kunt zien verschijnen van wie jij bent of wilt zijn. Het kan een beeld zijn of een gevoel, een kleur of een symbool. Voel wat er in jou wil gaan stromen. Voel wat je hebt onderdrukt. Voel de energie van dat onderdrukte deel van jou, van je creativiteit, omhoog stromen door je ruggengraat heen, van beneden naar boven. Heet jezelf welkom en heb mededogen met jezelf, want dit originele vuur in jou, je kracht, je passie, je liefde, is onderdrukt geweest. Je herkent het soms niet meer. Je weet niet meer precies wie je bent en wat jou ten diepste raakt en motiveert. Dat is de tragiek in veel mensen. Ze voelen zich gekooid en gevangen in het zich moeten aanpassen, ze voelen zich daar niet lekker bij. Toch weten ze niet precies waar het antwoord dan wèl ligt.

De eerste stap is jezelf weer te vóelen. Je kunt vaak op het niveau van het handelen, het praktische, niet meteen weten wat je te doen staat. De vorm waarin jouw unieke energie zich wil uitdrukken is vaak nog niet bekend. Het gaat erom eerst te voelen waar je staat, wat je hebt onderdrukt, wat je graag wilt: je dromen, je wensen, zonder beperkingen. Voel wat je ten diepste mist in je leven. Voel het in je buik. Stel je dan voor wat er zou gebeuren als je deze energie, dit gevoel, zou uitstralen naar andere mensen. Als je je ware gezicht zou laten zien: jouw unieke trilling, jouw talenten, maar ook je gevoelens, wat je dwars zit. Als je je maskers af zou werpen en authentiek zou zijn, oprecht en eerlijk.

Heel veel mensen verlangen daarnaar, naar oprecht contact, maar voelen zich klem gezet door de sociale druk om zich aan te passen. Wees een vernieuwer! Wees een wegbereider voor deze wereld. Durf jezelf te laten zien! Je doet het zowel voor jezelf als de ander. Want door trouw te zijn aan jezelf, aan je unieke zelf, geef je iets aan de ander. Je geeft hem of haar de ruimte om ook zichzelf te laten zien en af te wijken van het “normale”: van wat als gangbaar, succesvol of netjes wordt gezien. Durf vrij te zijn! Elke dag weer. Laat je gevoel stromen.

Dan kom ik bij een tweede punt, de tweede blokkade die je ervan weerhoudt het contact met je ziel te ervaren: die van het hoofd. Jullie zijn enorm getraind om vanuit je hoofd situaties te benaderen. Op school al wordt dat gestimuleerd. Maar ook later in je werk ligt er veel nadruk op het mentale, zijn jullie te ver weggeraakt van de kinderlijke spontaniteit die ooit in jullie bestond, die er ooit was. Vaak mag je alleen nog maar ‘kind’ zijn in je vrije tijd, als je er tussen uit gaat. Maar dit is een heel rare situatie, want het beste van jezelf, juist in werk en creativiteit, komt alleen naar buiten als je in contact staat met je innerlijke kind, je spontaniteit, je emoties. Nog steeds worden jullie in werksituaties bijna gedwongen je emoties te beheersen, rationeel te zijn. Maar dat verstikt de ware creativiteit.

Er is ook nog iets anders wat jullie beïnvloedt, en dat is wat ik het wetenschappelijke kijken noem, het wetenschappelijke wereldbeeld. Ooit waren kerk en religie heel dominant in de samenleving. Het was goed dat de dogmatiek en de macht van de religieuze traditie werd doorbroken. De wetenschap, het toen vrije en open denken van de wetenschap, was een belangrijke revolutionaire vernieuwing voor de mensheid. Ze heeft veel goeds gebracht: vernieuwing, een nieuwe manier van kijken. Maar op den duur is de wetenschappelijke manier van kijken gevoel en intuïtie gaan smoren, heeft ze geleid tot een zeer eenzijdige werkelijkheids- en mensbenadering. Kijk eens hoe de officiële manier is om gezondheid, lichaam, natuur, en emoties te benaderen! De officiële, dus wetenschappelijke benadering, is zeer beperkend en verarmend. Maar ze zit ín jullie! Ze is niet alleen maar iets van buitenaf. Ze is je zo sterk meegegeven dat je ook op die manier naar jezelf en de werkelijkheid kijkt. Dit belemmert tevens het contact met je ziel, want het contact met de ziel is iets vloeiends, iets van het gevoel, van de intuïtie; is niet wetenschappelijk bewijsbaar.

Vaak is het zo dat wanneer jullie contact maken met iets hogers – met je ziel, met een gids, met een innerlijk weten – alles weer naar beneden wordt gehaald door een sceptische stem in jezelf. Jullie denken dat die sceptische stem goed is, eerlijk, betrouwbaar: je mag jezelf immers niets voorspiegelen, je mag jezelf niets wijsmaken. Maar op die manier hakken jullie als het ware een oorspronkelijk orgaan, een oorspronkelijk zintuig, namelijk dat van de intuïtie, af. Jullie vervreemden jezelf van je waarnemingsvermogen. Dat weerhoudt je van een levend contact met je hart en je ziel.

Waardeer het wetenschappelijk denken. Het heeft belangrijke doorbraken gebracht, is waardevol, maar het is niet het enige. Herinner je die momenten van stil weten waarover ik sprak in het begin. Een weten dat doordringend is en wáár, ook al kan je verstand het niet bevatten. Voel de aanwezigheid van je ziel in de stilte: daar komt het denken tot rust en voel je de ruimte om het denken heen. Het denken is niet alwetend. Er is een veel grotere intelligentie aanwezig in het universum en in jou, maar die is aanwezig in het nú. Vanuit je angst wil je altijd méér weten en dingen invullen, maar de intelligentie waarover ik spreek, die van je ziel, die is er nú. Die spreekt in het nu en wijst jou op je gevoel, op wat je nú te doen staat, wat nú belangrijk voor je is. Je ziel is ook niet zo geïnteresseerd in uiterlijke resultaten: wat je gaat doen, wat je gaat bereiken. De ziel is wezenlijk geïnteresseerd in jouw ontwikkeling, in jouw innerlijke ontwikkeling. Dat je vrijheid gaat ervaren terwijl je op aarde leeft, dat je wakker wordt. Dat je je bewust bent van jezelf en dat je daar de vreugde van voelt. Dat je geen slachtoffer bent van de machten en krachten hier op aarde, maar dat je werkelijk kunt leven vanuit je hart, in verbinding met je ziel.

Nodig nu je ziel uit. Denk er niet over na. Zeg er ja tegen. Ze is de bron van jouw zijn. Ze is geen vreemde. De ziel tintelt en borrelt in jou, in al je lichaamscellen. Jóuw bewustzijn bepaalt of je haar toelaat en of je angst voelt in je dagelijks leven: angst om anders te zijn, om af te wijken, om alleen te staan. Roep dit bewustzijn op. Je staat niet alleen! Juist in het contact met je ziel, in het weten wat jou beroert, wat jou raakt, wat jou drijft, word je echt verbonden met het geheel. Misschien zul je een werkkring verliezen of zal er een relatie uit je leven verdwijnen. Misschien veranderen je contacten met mensen, ook het soort contact. Maar echte eenzaamheid is een gebrokenheid, een kloof in jezelf. Als je vervreemd bent van je eigen ziel word je geleefd door angst, en dan ben je op je eenzaamst. Het innerlijk contact is fundamenteel. Durf alleen te zijn, anders te zijn, om dit contact te versterken. Durf anders te zijn! Durf je ware gezicht te laten zien! Vertrouw op je gevoel. Laat niet je hoofd alles bepalen. Neem rust en stilte voor jezelf. Vertrouw op je gevoel! Zelfs als je emoties wild tekeer gaan: als je er dan bij blijft met een stil bewustzijn, stil en liefdevol, zonder oordeel, dan komen die emoties op een gegeven moment tot rust. Dan ga je door de emoties heen echt voelen wat belangrijk is. Dan maak je contact met de intelligentie van de ziel, en die gaat het verstand te boven.

Wat jullie hier op aarde doen is belangrijk. Jullie maken het verschil. Er is op aarde veel in beweging. Maar juist ook door de geboorte van nieuw licht, van bewustzijn, ontstaat er tevens veel verwarring en chaos, komt letterlijk het donker aan het licht. Laat je daardoor niet ontmoedigen. Jóuw innerlijke weg heeft effect op het collectief bewustzijn, het massabewustzijn. Jíj schept nieuwe wegen voor het bewustzijn door jóuw moed om de innerlijke weg te gaan, om jezelf te onderzoeken, en eerlijk te zijn naar jezelf. Je baant nieuwe wegen voor het bewustzijn. Eer en respecteer jezelf daarvoor. Je bent niet alleen. Je wordt gedragen door een veld van bewustzijn dat hier en nu op aarde overal aanwezig is. Voel de vreugde daarvan. Je wordt gesteund. Voel mijn liefde.

© Pamela kribbe

Tekstredactie: Ben van den Broek