Pamela channelt Jeshua


Lieve mensen,

Ik ben Jeshua, ik ben jullie vriend, ik kom hier als gelijke. Je hoeft voor mij niks te verbergen. Ik heb alles wat er in een mensenhart kan leven gezien in mijn eigen hart. Ik heb de dalen verkend waar je als mens doorheen gaat, de diepten, het ver verwijderd zijn van Thuis. Ik weet wat het is om in het donker te verkeren. Het leven dat ik tweeduizend jaar geleden op aarde leidde, was een leven van uitersten.  Ik probeerde een licht te verspreiden op aarde, een licht dat van jullie allen is, niet van mij alleen. Ik had verbinding met dit licht, ik was erdoor bezield. Tegelijk had ik ook te maken met angst, twijfel, met weerzin en woede, al die menselijke emoties die je uit het licht halen. Hoe kanaliseer je je licht naar de aarde toe, dat is de vraag. Jullie komen allen van oorsprong uit een dimensie van licht. Ga maar met me mee daar naartoe, herinner je hoe makkelijk en eenvoudig het was. Je bent gemaakt van licht. Dat wil zeggen: je bent totaal vrij, niks bindt jou. Vanuit het licht kun je verbinding maken met alles wat er is. Je wordt niet beperkt door afstand, door vorm, door ruimte of tijd. Dit geeft een gevoel van gelukzaligheid en gemak; geen spanning, geen strijd. Voel dat licht; het is nooit weggeweest, je bent er nog steeds in en hoeft daar niks voor te doen. Het kan je helpen om je nu voor te stellen dat er een golf van licht door je heen spoelt, door je hart, door je buik, door je benen, door je voeten. Maar dit je voorstellen is eigenlijk niets meer dan oog hebben voor wat er al is. Je bent één met God, word je er bewust van, baad jezelf in dit licht.

Waarom is het zo moeilijk dit licht vast te houden in je dagelijks leven? Terwijl je niets liever wilt dan daarin zijn, te kunnen ontspannen, moeiteloos te kunnen zijn. Je sluit je er van af. Waarom doe je dit? Besef eerst eens dát je dit doet. Je afsluiten van het licht is een actieve handeling, want van nature is het licht er. Het is niet iets wat je op hoeft te roepen, iets waar je voor moet werken of strijden, het is er al. Het vraagt om een actieve handeling om je er van af te sluiten. Hoe doe jij dat? En voel het antwoord van binnen. Ga er niet over nadenken, maar zak in je lichaam en wend je toe naar gevoelens van spanning, verkramping of twijfel, die zich in je lichaam manifesteren. Op het moment dat je denkt: ‘Ik kan dit licht niet ontvangen’, reageert je lichaam op die gedachte. En wanneer ik je vraag je toe te wenden naar delen in jou die het licht niet kunnen ontvangen, vraag ik je ook je bewust te zijn van de manier waarop je je toewendt naar die delen. Wat is jouw grondhouding ten aanzien van die delen in jou die het licht blokkeren? Ben je er misschien door geërgerd? Vind je het vervelend dat die delen er zijn? Stem het je kwaad of eerder verdrietig? Kijk heel nauwkeurig; wat is jouw eerste reactie op die donkere delen in jou? Kijk er heel neutraal naar, vel er geen oordeel over.

De manier waarop jij reageert op je blokkades –als je ze zo wilt noemen- zegt heel veel over wie je nu bent, waar je nu staat. Want de manier waarop je reageert op die delen in jezelf laat zien of je in strijd of in vrede met jezelf verkeert. Strijd is een vorm van verzet. Ik nodig je uit op een andere manier te kijken naar de donkere stukken in jezelf, de verkrampte, gespannen stukken. Zonder spanning. Dit kun je niet met je hoofd doen. Je lichaam geeft nauwkeurig aan wanneer er toch strijd of spanning in je zit. Het vraagt erom dat je met gevoel helemaal indaalt, neerdaalt bij jezelf. Doe het maar in een totaal ja zeggen tegen wat er is, wat het ook is. Voel de kracht van dit ja zeggen. Het ontspant je, omdat je niks meer hoeft te verbergen, niks meer hoeft op te lossen of te veranderen aan jezelf. Voel eens hoe moe je bent van het veranderen van jezelf, het strijden met jezelf. Word je bewust van de moeheid die daardoor is ontstaan in jezelf. De frustratie ook, het gevoel je best te hebben gedaan en dan de teleurstelling dat het steeds weer niet of niet volledig lukt. Dat samenspel van gevoelens, moeheid, uitputting, frustratie. Kijk ernaar en oordeel niet. Kijk ernaar en vraag jezelf af: ‘Is dit wat ik wil, die combinatie van inspanning, strijd,  een gevoel van falen of mislukking, twijfel die toeslaat’. Wil je dat?

Laat het gaan, laat het los. Je hoeft jezelf niet meer te veranderen. Heel veel van de zwaarte die jullie ervaren, komt van de strijd die je tegen jezelf voert. En veel van die strijd ontstaat vanuit het hoofd. Jullie hoofden zitten vol ideeën over hoe het moet, hoe het hoort, hoe het zou moeten zijn. Ook op het gebied van spirituele groei en vooruitgang hebben jullie verwachtingen en stellen jullie eisen aan jezelf die niet overeenkomen met het ritme van je ziel. Die strijd, gevoed door ideeën uit het hoofd, houdt je er van af je werkelijk toe te buigen naar jezelf, jezelf werkelijk te omringen met licht. Dus kijk nog eens goed naar die zwaarte en realiseer je dat die voortkomt uit de strijd die je voert met jezelf. Ja, er is oude pijn, er is oud trauma dat opgestapeld is, uit meerdere lagen bestaat. Maar dit is niet het grootste probleem. Het probleem is hoe jij erop reageert, hoe je niet afgestemd bent op wat dit trauma, dit gepijnigde stuk van jou werkelijk wil. Wat wil dit stuk dan werkelijk? Heel simpel gezegd: het wil erbij horen. Dat is het, heel eenvoudig. Het wil bij jou horen, er mogen zijn. Zodra je ermee strijdt, je ertegen verzet, het beter wilt maken, wilt veranderen, koester je het niet. Je wilt het niet ontvangen. Buig je nu opnieuw toe naar de delen in jou die verstard of verkrampt aanvoelen. En doe het nu voluit vanuit je hart, volledig ontspannen. Alles mag gezien worden, niks hoeft verborgen te blijven. Je benadert dat donkere stuk dan als gelijke. Niet vanuit het hoofd, niet oordelend of wetend, maar met een open hart. Voel eens hoe dat alleen al geruststelling geeft, opluchting bijna. Het mag er gewoon allemaal zijn.

Geef dit donkere stuk, dit verkrampte oude stuk maar een gezicht, zodat je er makkelijker mee kunt communiceren, erbij kunt zijn. Het mag een dier zijn, een mens, een kind, neem wat er spontaan in je opkomt. Misschien is het een monster, dat uit het donker komt, maar als jij het bij je laat zijn, je het niet verstoot, dan transformeert het, dan wordt het iets anders. Kijk maar wat er gebeurt. Zie het gewoon verschijnen en blijf voelen hoe fijn het is als je verwachtingen en eisen loslaat. Als je totaal ontspant, want je hoeft niks te veranderen en alles wat er is, mag zijn. En dat blijft zo.

Misschien kun je dan zien dat hetgeen uit het donker wil komen niet alleen bij jou wil horen, maar jou ook iets moois te geven heeft. Het wil jou iets teruggeven van jezelf, iets dat je lang verloren bent, een talent, een gave, een kwaliteit. En doordat jij het nu ontvangt en het donker accepteert met alles wat er bij hoort, kan ook het geschenk zich openbaren. Laat het maar bij je komen, laat het zich ontvouwen: wat wordt jou gegeven? Probeer het te voelen. Je hoeft er geen beelden bij te zien, je hoeft het niet in woorden te kunnen vatten. Voel het gewoon, in je lichaam.

Neem het geschenk in ontvangst en keer terug in de ontspanning, de rust.

Ervaar de stilte in jezelf. Op het moment dat je drukke, opgejaagde denken tot rust komt, daal je in je hart en wordt het opeens veel stiller. Wees niet bang voor die stilte. In die rust kun je helder waarnemen wat er is. In die rust en die stilte ben je geaard. Dat is wat er gebeurt met licht als je het kanaliseert naar de aarde toe. Toen ik jullie in het begin vroeg contact te maken met het licht dat je in wezen bent, het goddelijke in jou, het onbeperkte en totaal vrije, kreeg je misschien een juichend gevoel in je hart van bevrijding of extase. Maar wat gebeurt er als we dat licht toe laten stromen naar de meest gepijnigde of gespannen delen in jezelf? Het licht plooit zich daar heel zacht omheen, voorzichtig, met respect voor wat er is. Dat is geaard licht; het heeft respect voor dat wat nog in het donker verkeert. Het helende licht daalt af in de stilte in volledige ontspanning, in niets moeten en niets hoeven van jezelf. Hier doe je het innerlijk werk dat nodig is en dat eigenlijk geen werk is, maar een terugkeren naar je natuurlijke toestand. Vloeiend, ontspannen, rustig.

Voel hoe het licht nu verankerd is in deze kring van mensen, en in jou. Niks hoeft en niks moet, laat het los. Ik groet jullie allen vanuit mijn hart en voel met ieder van jullie een verbinding. Wij zijn één.

© Pamela Kribbe

www.pamela-kribbe.nl

www.jeshua.net (Engelstalig)